Epileptie bij de hond

In de hersenen van uw hond worden voortdurend boodschappen doorgegeven van de ene zenuwcel naar de andere. Dit gebeurt door elektrische impulsen (‘stroomstootjes’) en chemische stoffen, neurotransmitters. Soms ontstaat er hierbij ‘kortsluiting’: een epileptische aanval. Het meemaken van een epileptische aanval bij uw hond is heel beangstigend. U voelt zich machteloos omdat u de aanval niet kunt laten stoppen. De invloed van epilepsie op het leven van de hond verschilt en hangt onder meer af van de oorzaak en de reactie op medicatie. Pharmacy4pets legt u graag alles uit over deze nare aandoening.

Oorzaken van epilepsie bij de hond

Epilepsie bij honden is in veel gevallen erfelijk. Bij erfelijke epilepsie krijgt een hond de eerste aanval vrijwel altijd tussen de leeftijd van een half jaar en zes jaar oud. Epilepsie kan ook veroorzaakt worden door een afwijking in de hersenen, zoals een aangeboren afwijking, een hersentumor of een ontsteking. Ook kunnen epileptische aanvallen het gevolg zijn van een onderliggende ziekte, zoals een lage suikerspiegel, lever- of nierziekte of een vergiftiging.

Symptomen van epilepsie bij de hond

Een epileptische aanval treedt vrijwel altijd op tijdens rust. De duur en de ernst van de aanvallen kunnen per individu verschillen.

Grofweg bestaan er twee soorten epileptische aanvallen. De welbekende epileptische aanvallen met bewustzijnsverlies, krampen over het hele lichaam, ‘fiets’bewegingen van de poten, verlies van urine en ontlasting en schuimbekken worden gegeneraliseerde aanvallen genoemd. Een gegeneraliseerde aanval bestaat uit drie fases.

Tijdens een aanval onderscheiden we drie fasen:

• De fase voor de aanval (prodromi, aura, voortekenen): deze fase van voortekenen van epilepsie kan enkele seconden duren, maar ook uren of zelfs dagen. In deze fase kunt u een gedragsverandering merken bij uw hond, hij voelt de aanval aankomen.
• De aanval zelf (toeval, ictus): de aanval zelf duurt meestal kort, van seconden tot minuten. Als de aanval langer duurt dan 10 minuten spreken we van ‘status epilepticus’ en moet u uw dierenarts bellen.
• De fase na de aanval (post-ictale fase): deze fase kan enkele seconden tot enkele dagen aanhouden. De krampen zijn voorbij, maar uw hond gedraagt zich vreemd. Hij is onrustig of juist extreem slaperig, gaat op rare plekken liggen, heeft veel honger en dorst en herkent u misschien niet. Het bewustzijn in deze fase is nog steeds verminderd, eigenlijk is het een soort ‘slaapwandelen’.

Bij partiële of focale epilepsie is een hond zich nog bewust van zijn omgeving en trilt bijvoorbeeld het oor of de poot ongecontroleerd. Ook ‘vliegen vangen’, waarbij een hond een denkbeeldige vlieg probeert te vangen, kan een vorm zijn van partiële epilepsie.

Wat te doen bij een epileptische aanval van uw hond?

Een epileptische aanval is niet te stoppen. Het is belangrijk te beseffen dat uw hond tijdens een gegeneraliseerde aanval buiten bewustzijn is. Hij kan zich later van de aanval en de fase erna niets herinneren. Het belangrijkste bij een epileptische aanval is het voorkomen van verwondingen bij uw hond en uzelf.

• Probeer rustig te blijven.
• Blijf uit de buurt van de bek van uw hond. De kaken klapperen ongecontroleerd en u kunt gebeten worden. Ook in de fase na de aanval kan uw hond onverwacht reageren en u bijten.
• Stop niets, ook geen medicatie, in de bek van uw hond. Hij kan zich verslikken.
• Houd uw dier niet vast. Dit helpt niet en kan u verwonden.
• Schuif eventueel meubels aan de kant, zodat uw hond zich niet bezeert.
• Schrijf op hoe lang de aanval duurt en wat er gebeurt en/of film de aanval, zodat u dit later met uw dierenarts kunt bespreken.
• Bel uw dierenarts als de aanval langer dan tien minuten duurt.
• Benader uw dier na de aanval heel rustig en voorkom te sterke prikkels (licht, geluid, aanraking). Uw hond heeft een verminderd bewustzijn en kan angstig of agressief reageren. Hij kan hier niets aan doen.

De diagnose epilepsie

Helaas bestaat er geen algemene test die zegt dat uw hond epilepsie heeft. Voor verschillende rassen waarbij epilepsie als erfelijke aandoening voorkomt, zijn er wel DNA-tests beschikbaar. Als uw hond epileptische aanvallen heeft, zal uw dierenarts uw beschrijving van de aanvallen en eventuele filmpjes beoordelen.

Het lichamelijk onderzoek en bloedonderzoek zijn vooral bedoeld om onderliggende oorzaken zoals een te lage bloedsuikerspiegel, hartaandoeningen of een levershunt uit te sluiten. Bij veel honden met ‘echte’ epilepsie, zullen er geen afwijkingen uit dit onderzoek komen. Met een MRI-scan van de hersenen kunnen structurele aandoeningen in de hersenen als oorzaak voor de epileptische aanvallen aangetoond of uitgesloten worden.

De behandeling van epilepsie bij de hond

Of een behandeling ingesteld moet worden hangt af van de oorzaak van de epilepsie en de frequentie, aard en ernst van de aandoeningen. Als de aanvallen heel mild en/of partieel zijn of heel sporadisch voorkomen, wordt vaak gekozen om geen behandeling in te stellen. De medicatie voor epilepsie heeft immers ook bijwerkingen en het nut moet altijd afgewogen worden tegen de nadelen.

Als er een onderliggende oorzaak is gevonden, zal die, indien mogelijk, aangepakt worden, waardoor de aanvallen in de meeste gevallen de aanvallen verdwijnen. Wanneer de aanvallen elkaar in korte tijd opvolgen en/of ernstiger van aard zijn, wordt vaak gestart met medicatie. Er zijn verschillende medicijnen tegen epilepsie beschikbaar. Uw dierenarts zal samen met u bepalen wat voor uw hond het beste is. Vaak moet de juiste dosering van de medicatie met herhaald bloedonderzoek worden vastgesteld, omdat er grote individuele verschillen zijn. Een speciale voeding kan helpen de epileptische aanvallen bij uw hond te beperken. Speciale voeding vervangt medicatie meestal niet en moet dus altijd in overleg met uw dierenarts gegeven worden.

Het doel van de behandeling tegen epilepsie is idealiter dat uw hond geen aanvallen meer krijgt. Heel vaak wordt dit doel niet bereikt, maar neemt de frequentie en intensiteit van de aanvallen zodanig af, dat er een heel leefbare situatie ontstaat voor zowel de hond als de eigenaar. In sommige gevallen is de epilepsie niet onder controle te krijgen met medicatie en wordt uiteindelijk besloten tot euthanasie.

Epilepsie is een complexe aandoening. De diagnose is niet altijd gemakkelijk te stellen en het is soms even zoeken naar de beste behandeling. Gelukkig reageren de meeste honden uiteindelijk prima op de medicatie en kunnen de aanvallen tot een minimum beperkt worden, waardoor uw hond met epilepsie een redelijk normaal leven kan leiden.

Als u een vraag heeft over onze producten of over epilepsie bij de hond, neem dan contact met ons op.